ازمهین آباد

کُلِّ عالم ها وِه نومِت مُفتَخَر
وِه هَمَه اَهلِ زِمینی  تاجِ سَر
پورِ حیدر ساقیِ دَشتِ خَطر
تِشنَه لُویاچَشِشُو سیت هاوِه دَر
شِیرِ شِیرو  وِه فُرات  کِردَه گُذَر
تا کویرِ تِشنَه یانِه بَکَه تَر  
دین و دانش زِه بوئَه دارَه زِه بَر
بَهرِ دینش  وا بِرار کِردَه سفر

یااَبُوالفَضل اَشجَعُ النّاس و قَدَر
یا مُـواسی کَشُبَیرٍ وَ شَبَر

تا که دوشتی جو وِه تن تُه ای برار
اهل  خیمَه  داشتِن  آروم  و  قِرار
وِت  گُتِم  رو سی بَچونم  اِوْ  بیار
تا کِه رَتی  پیکرِت بی لَتِ پار
زخم نیزَه وِه تنِت ها بِی شـِمار
مشکِ حُولی دَسِ قطـع سرت وِه هار
پیکرِ خُونیــتِه تا کِه دی خُوار
خُو دِه چَش وَن رَه چُو بارونِ بهار

نورِ اَلَّه جلوِه یِ قرص قمر
هم نشونِ بَندِه ای دارَه وِه سَر

علقَمَه وا خـونِ  تُه زینـت  گِرِت
دِه وفادوریِ تُه شُهـرَت گِرِت
وَشتِ نورِت عالَـم و اُمَّت  گِرِت
سَجدَه وِه آیِم چِنی صورت گِرِت
کربِلا وا غِیرَتِت نصـرت گِرِت
لشکرِ کـین خوری و خفـت گِرِت
دِه سَجایایِ تُه دیـن عِزَّت گرت
عشق وخُو دِه فَضلِ تُه وَصلت گرت

یا ابوالفضل ها وِه روز چو شیر نَر
عبد صالح زاهد شو تا سحر

عُمُو عباسِم دِه جنگ ها بی نظیر
رَتَه سی اِوْ بهر طفلونِ صَغیر
تِشنَه لُویانِه دِه اِوْ تا بَکَه سیر
زا وِه صَفِّ دُشمِنو عُمُو چُو شیر
هر طرف دِه هر کجا وِش هَردَه تیر
کامِ عطشونش فراتِ کِرد حَقیر
تا که دی اِفتا بِرار اِشکِس اَمیر
فکر و ذکر و نقشه یاش رَتِن دِه ویر

  پورِ حیدَر بَشَرٌ کَیفَ بَشَر

بهرِ دینت کِردیَه سینه سِپَر

✴️بســـــــم الله الرحــــــمن الرحیـــــــــم✴️

    ✅بلاهای آسمانی و بلاهای زمینی✅

--بلا آمد  دوجین باهم به یک بار
بلای آسمــــــــــانی در شب تار
به زیرش  می شوی آنی گرفتار
بلاهای  زمیـنی  هم  که بسیار
مضاعف شــد  بلایش مردم  آزار
مگر لطف خدا با  ما   شــود  یار

--خروشان از در نامــــــــهربانی
 بلا آمد بلایی آســـــــــــــمانی
بیامد  سیل و طـــوفان ناگهانی
بجوش آمد زمــین با خشم آنی
 امان از غصــــــــه بی خانمانی
نگون شد بر ســر مردم به تکرار

--بلا باران شود  بر ما ســــرازیر
زمین غران  و  لرزان و فراگـــــیر
بیاید هر خطر  بر حســـب تقدیر
خطر شاید کند  ما را زمیــن گیر
ز رحمت  میکشد دستی ز تدبیر
شود روشن رهه کور از شب تار

--خداوندم    اگر زحـــــمت فزاید
ز درد و رنج و  غم شعری سراید
ز رحمت یک  دری حتــما گشاید
ز دل   زنگار غــــــم  را می زداید
ادایش را دگر شــــــکوه   نشاید
به دل باشد اگر نازش   خـــریدار

--ز  ره آمد  بلایی پر خــــــطر تر
نماید خود به  آقایی و مهـــــــتر
هر از گاهی نماید نطـــــــق برتر
مصیبت در   زمیــن  و ماه و اختر
ز قشر سلبریتی شد خــــجل تر
الهی  الامان  از   فکر   بیـــــمار

--امان از این بلای سلـــــــبریتی
ز استادش بگـــــــــــیر تا تتلیتی
نخود باشد به هــر  آش و تریتی
نداند عرصــه اش باشـد به پیتی
هر از گاهی زند آتــــش  به زیتی
خدایا زین بلا  هیــــــهات ،  زنهار

--بلا   آمــــــــــــد بلایی آنچنانی
زتحریمش چه گویم خودکه دانی
چنان آمد به مقـــــــیاس جهانی
همـــین گویم تو را ساکت نمانی
امان  از    تیــــغ    یاران   زبانی
به زانو شد ســـران دلها سـر دار

--  ز   ره   آمد بلایی از تجــــــاهل
همه  سرمســــــت   باده از تغافل
به ننــــــگش    می زند دنیا ما زل
بشد تیمش   هــــمه مصـداق امّل
به جای مرحمت شدکیسه هاشل
مگو  برجام گو   سلـــــطان  اضرار
 
--مضاعف شد   اگرخوف وخطرها
بسوزد این دل و جان از شــررها
ز ژن خوبان بیامد  درد ســــــرها
همین مانده ز شــــــر زاده خرها
که ملت زین هـــــمه  نور بصرها
پناه آرد به ســــوی گرگ و کفتار

-- ره صــــد ساله را اسب گرانی
به یک شب طی نمــوده ناگهانی
تورم      زد   رکوردی آنچـــــنانی
بگشتیم  مبــــــــــتلای  فقر آنی
در آورد اشــــــک مردم را به آنی
ببین سعی و صفای جیب و بازار

-- بگویم   از   بلای   بی   اثرها
زمین گیر و چنان بی بال  و پرها
شده حیران میان  خیر  و  شرها
شود دشمن جری زین بیخطرها
بسوزد  زان  تمام  خشک و ترها
مثل دارد  به تاریخش  چه بسیار

--نمی ترســـم ز تقدیر وقضایت
شود    بهر رضـــا   جانم  فدایت
امان  از  اینـــهمه ظلم  و جنایت
که آید زین جــهان بر بنده هایت
الهی  کی  شـــود  شاه ولایت؟ 
کند    کاخ ستـــم   را   زیر  آوار
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شعر : هوشیار کیانی ۲۶ فرورین ۹۸
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ